El fin de la segunda semana
Door: nienkemu
Blijf op de hoogte en volg Nienke
17 Juli 2011 | Spanje, Sevilla
Domingo, diecisiete de julio de dos mil once
Misschien was het toch niet zo’n goed idee om Thomas’ verjaardag te vieren gisteren.. Het plan was om om 12 uur even joyeux anniversaire te zingen, maar uiteindelijk was ik tussen 5 en 6 uur thuis. Omdat mijn trein om 7 uur al ging, moest ik dus snel de laatste spulletjes bij elkaar pakken, wat vuilnis weggooien en als een malle naar de trein hobbelen. Met een klein beetje angst omdat er behalve dronken mensen en katten niets op straat was en een hele hoop stress omdat ik een aantal keer de straten niet op mijn kaart kon vinden en de klok hoorde tikken, kwam ik uiteindelijk toch op tijd bij het station. Totaal gechoqueerd. Het leek wel een vliegveld, bagage moest door een soort douane apparaat, bodyscan, 10x paspoort en ticketcontrole en er waren vaste plekken in de trein. Prima reis naar Madrid gehad. In Madrid eindelijk een cajero gevonden die me wel geld durfde te geven, zodat ik een metrokaartje naar het andere treinstation kon kopen. Daar waren de borden defect, dus ik wist niet van welk perron mijn trein zou vertrekken en ik kon ook geen balie vinden. Gelukkig hielp mijn intuïtie een beetje, dus ik zat ruim op tijd in de goede trein. In Salamanca aangekomen snel met de taxi naar de residentie gebracht. Daar kwam ’t volgende probleem, de mensen van de residentie waren niet thuis. Gelukkig werd de deur open gedaan door iemand van een andere residentie in hetzelfde gebouw. In mijn residentie waren uiteindelijk toch 1 Frans meisje en een Spaanse jongen, die me een beetje het gebouw lieten zien. Helaas weigerden ze Engels te praten, evenals más despacio Spaans. Toen ben ik in de salon geploft, waar 2 Nederlandse jongens en een Iers meisje zaten. Daar gewacht totdat een heeeeele vriendelijke Daniel me m´n kamer liet zien. Mooi, groot en met vrolijke rode kleuren!
Nu heb ik net mijn spullen uitgeruimd, een douche genomen en op m´n bed gelegen. Klopklopklop, Daniel ramt op mijn deur om me voor te stellen aan 3 andere Nederlandse jongens. “They are Dutch too, you like?”
Aan tafel heb ik een Duits meisje ontmoet die me vanavond meteen mee gaat sleuren naar Salamanca’s partylife. Ik weet niet precies hoeveel mijn lichaam nog aankan vandaag, maar ik kan maar beter meteen de gezelligheid in duiken, ¿no?
Misschien was het toch niet zo’n goed idee om Thomas’ verjaardag te vieren gisteren.. Het plan was om om 12 uur even joyeux anniversaire te zingen, maar uiteindelijk was ik tussen 5 en 6 uur thuis. Omdat mijn trein om 7 uur al ging, moest ik dus snel de laatste spulletjes bij elkaar pakken, wat vuilnis weggooien en als een malle naar de trein hobbelen. Met een klein beetje angst omdat er behalve dronken mensen en katten niets op straat was en een hele hoop stress omdat ik een aantal keer de straten niet op mijn kaart kon vinden en de klok hoorde tikken, kwam ik uiteindelijk toch op tijd bij het station. Totaal gechoqueerd. Het leek wel een vliegveld, bagage moest door een soort douane apparaat, bodyscan, 10x paspoort en ticketcontrole en er waren vaste plekken in de trein. Prima reis naar Madrid gehad. In Madrid eindelijk een cajero gevonden die me wel geld durfde te geven, zodat ik een metrokaartje naar het andere treinstation kon kopen. Daar waren de borden defect, dus ik wist niet van welk perron mijn trein zou vertrekken en ik kon ook geen balie vinden. Gelukkig hielp mijn intuïtie een beetje, dus ik zat ruim op tijd in de goede trein. In Salamanca aangekomen snel met de taxi naar de residentie gebracht. Daar kwam ’t volgende probleem, de mensen van de residentie waren niet thuis. Gelukkig werd de deur open gedaan door iemand van een andere residentie in hetzelfde gebouw. In mijn residentie waren uiteindelijk toch 1 Frans meisje en een Spaanse jongen, die me een beetje het gebouw lieten zien. Helaas weigerden ze Engels te praten, evenals más despacio Spaans. Toen ben ik in de salon geploft, waar 2 Nederlandse jongens en een Iers meisje zaten. Daar gewacht totdat een heeeeele vriendelijke Daniel me m´n kamer liet zien. Mooi, groot en met vrolijke rode kleuren!
Nu heb ik net mijn spullen uitgeruimd, een douche genomen en op m´n bed gelegen. Klopklopklop, Daniel ramt op mijn deur om me voor te stellen aan 3 andere Nederlandse jongens. “They are Dutch too, you like?”
Aan tafel heb ik een Duits meisje ontmoet die me vanavond meteen mee gaat sleuren naar Salamanca’s partylife. Ik weet niet precies hoeveel mijn lichaam nog aankan vandaag, maar ik kan maar beter meteen de gezelligheid in duiken, ¿no?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
