El fin de la tercera semana

Sábado, veintitres de julio de dos mil once

Vandaag was de eerste dag dat ik schandalig uitgeslapen heb. Om 10 uur kwam er wel ineens iemand mijn kamer instormen die met een “perdone” er ook meteen weer uit vluchtte. Daarna was die persoon nergens meer te bekennen, que rare. Ook de eerste dag dat ik in de zon gelegen heb. Na de lunch, het angstaanjagende “It smells like fish”-hoofd van Lynn en een kameropruiming gingen we naar het zwembad. Echt fijn, zo’n relax dagje.
Daarna in de supermarkt een aantal kant-en-klaar maaltijden gekocht voor als Lynn ’s nachts honger krijgt. Ik was me er niet eens van bewust dat er magnetron pizza’s bestonden.. Vervolgens hebben we ze op het minst opvallende plekje in de koelkast verstopt omdat we bang waren dat de kokkin erg boos zou worden als ze ze zou vinden, net nu ze aardig tegen ons is.
Nu gaan we weer naar Liza’s kamer om weer ’t gebruikelijke rondje Salamanca te doen.
¡Salud!