Discipline
Blijf op de hoogte en volg Nienke
05 Augustus 2017 | Spanje, Sahagún
Na de heerlijke rustdagen met Dirk viel het gisteren absoluut niet mee om onszelf weer de fietsdiscipline op te leggen. Even weer geroken aan andersoortige vakantie (zo één waarin je wijnflessen met een zwaai achter je in de bosjes gooit, Patries! Jullie kennen dat wel! En wel meer van onze vrienden!).
Moeilijk na het relaxen weer om 6.30 uur op te staan en 80 km te fietsen in de brandende zon. Tot 13 uur nog te doen, maar dan wordt het pittig.
Vanochtend een heel ander verhaal. Allereerst iets later op, half 8 ontbijt in ons hotel/café.
De hotel eigenaren bleken geweldig leuke, vrolijke mensen, die in Spaans dialect er lustig op los babbelden. Of we het konden verstaan maakte niet veel uit. Ze vroegen angstvallig of wij als pelgrim vroege vertrekkers waren waren, maar half 8 ontbijt, dat viel reuze mee. Zelf maakten ze het vaak nogal laat. Half 8 strak stonden wij beneden in de lege bar, allemaal rotzooi op de cafévloer en verder niemand aanwezig. Ook de buitendeur in het slot. Na een paar maal hard 'Hola' roepen, wij maar weer naar onze kamer terug. Daar was het koeler. Even later gestommel op trap. Dus wij ook even daarna naar beneden. Alles aangeveegd, maar señora was kennelijk ook weer terug naar bed gegaan. Daarna wij weer wat kabaal gemaakt (arme andere hotelgasten) en toen kwam alles goed. Señora zag er nog wat slaperig uit. Het leven van een pelgrim is gezonder. Heerlijk ontbijtje en gezellig vertrokken.
En nu komt het: 30° EN WIND MEE! Voor het eerst op de route! Eerste uur zelfs bewolkt.
Alle pelgrims blij met zo' n dag. Zeker omdat van Fromista naar Sahagun 40 km door de droge graanvelden gaat. Vandaag 57 km van 9.30 tot 13 uur gefietst met 2 stops! Super. We waren eerder op de camping dan Jean.
Vanaf nu zien we veel meer pelgrims op de route. Het merendeel loopt. Vrouwen op de fiets zijn sowieso zeldzaam (pas 1 clubje van 3 gezien en 2 dames alleen), en een paar (echt)paren op de fiets en verder zijn het mannen die fietsen.
Tijdens een banaan en chocomelk stop (fietsbrandstof) kwam een Franse pelgrim op mijn fiets af, die voor mij op de standaard stond. Hij verzuchtte: "Alors, j'ai fini, je prends le vélo" en greep naar mijn stuur. Ik zat wat te suffen op een bankje en schoot razendsnel op mijn fiets af. Grapje! La tête kwam niet meer bij van het lachen. De fransman dacht dat ik het meespeelde. Mooi niet! Je moet niet aan mijn fiets komen! Duidelijk!
De wandelpelgrims zijn zeer divers bepakt: met zware rugzakken, soms ook nog een gitaar mee, met klein rugzakje (bagagevervoer). Met Nordic walking stokken of wandelstok. Meest jonge mensen of de leeftijd van de moeder of iets ouder. Vandaag ook wandelend gezin met 3 kinderen tussen (5 en 8 jaar) gezien, wij dachten uit Bolivia, met mooie hoeden op. Prachtige familie.
Wie zich afvraagt of we ons als keurige pelgrims gedragen? Kijk, we maken nog niet alles openbaar. Van Ans en Dirk kregen we bij vertrek een dagboekje. Die van de moeder getiteld: De fietsavonturen van Marijke' en die van Nienke: 'Fietsen tot je een ons weegt'. Zij voorzagen dat een eigen versie van de tocht een gunstig effect heeft op de ploegsfeer. Dus daarin beschrijven we de intiemste details van de reis. Pleziertjes, over de sneren en zweren, frustraties en de irritaties! Nou komt het wel eens voor dat na ontbinding van een wielerploeg met vuil naar buiten wordt getreden. Ik weet niet hoe dat met pelgrims zit. Eerst maar een aflaat halen.
Moeilijk na het relaxen weer om 6.30 uur op te staan en 80 km te fietsen in de brandende zon. Tot 13 uur nog te doen, maar dan wordt het pittig.
Vanochtend een heel ander verhaal. Allereerst iets later op, half 8 ontbijt in ons hotel/café.
De hotel eigenaren bleken geweldig leuke, vrolijke mensen, die in Spaans dialect er lustig op los babbelden. Of we het konden verstaan maakte niet veel uit. Ze vroegen angstvallig of wij als pelgrim vroege vertrekkers waren waren, maar half 8 ontbijt, dat viel reuze mee. Zelf maakten ze het vaak nogal laat. Half 8 strak stonden wij beneden in de lege bar, allemaal rotzooi op de cafévloer en verder niemand aanwezig. Ook de buitendeur in het slot. Na een paar maal hard 'Hola' roepen, wij maar weer naar onze kamer terug. Daar was het koeler. Even later gestommel op trap. Dus wij ook even daarna naar beneden. Alles aangeveegd, maar señora was kennelijk ook weer terug naar bed gegaan. Daarna wij weer wat kabaal gemaakt (arme andere hotelgasten) en toen kwam alles goed. Señora zag er nog wat slaperig uit. Het leven van een pelgrim is gezonder. Heerlijk ontbijtje en gezellig vertrokken.
En nu komt het: 30° EN WIND MEE! Voor het eerst op de route! Eerste uur zelfs bewolkt.
Alle pelgrims blij met zo' n dag. Zeker omdat van Fromista naar Sahagun 40 km door de droge graanvelden gaat. Vandaag 57 km van 9.30 tot 13 uur gefietst met 2 stops! Super. We waren eerder op de camping dan Jean.
Vanaf nu zien we veel meer pelgrims op de route. Het merendeel loopt. Vrouwen op de fiets zijn sowieso zeldzaam (pas 1 clubje van 3 gezien en 2 dames alleen), en een paar (echt)paren op de fiets en verder zijn het mannen die fietsen.
Tijdens een banaan en chocomelk stop (fietsbrandstof) kwam een Franse pelgrim op mijn fiets af, die voor mij op de standaard stond. Hij verzuchtte: "Alors, j'ai fini, je prends le vélo" en greep naar mijn stuur. Ik zat wat te suffen op een bankje en schoot razendsnel op mijn fiets af. Grapje! La tête kwam niet meer bij van het lachen. De fransman dacht dat ik het meespeelde. Mooi niet! Je moet niet aan mijn fiets komen! Duidelijk!
De wandelpelgrims zijn zeer divers bepakt: met zware rugzakken, soms ook nog een gitaar mee, met klein rugzakje (bagagevervoer). Met Nordic walking stokken of wandelstok. Meest jonge mensen of de leeftijd van de moeder of iets ouder. Vandaag ook wandelend gezin met 3 kinderen tussen (5 en 8 jaar) gezien, wij dachten uit Bolivia, met mooie hoeden op. Prachtige familie.
Wie zich afvraagt of we ons als keurige pelgrims gedragen? Kijk, we maken nog niet alles openbaar. Van Ans en Dirk kregen we bij vertrek een dagboekje. Die van de moeder getiteld: De fietsavonturen van Marijke' en die van Nienke: 'Fietsen tot je een ons weegt'. Zij voorzagen dat een eigen versie van de tocht een gunstig effect heeft op de ploegsfeer. Dus daarin beschrijven we de intiemste details van de reis. Pleziertjes, over de sneren en zweren, frustraties en de irritaties! Nou komt het wel eens voor dat na ontbinding van een wielerploeg met vuil naar buiten wordt getreden. Ik weet niet hoe dat met pelgrims zit. Eerst maar een aflaat halen.
-
06 Augustus 2017 - 13:30
Patricia:
Wantrouwen lijkt mij niet zo pelgrimwaardig. Ben dan ook benieuwd naar die andere verhalen. Kunnen die openbaar worden als de Santiago-papers, Jan???????!! -
06 Augustus 2017 - 21:25
Greet:
Jullie weten dat er van een ander vrouwenfietsgroepje (mooi wordfeut woord), twee toneelstukken zijn gemaakt...??? Dus dames, naast de Santiago papers volgt het podium....hoe dan ook!!!!
Trouwens: il fratello schreef ook prachtig beeldend!!
-
06 Augustus 2017 - 22:42
Hansje:
Ha dames, wat zijn jullie toch kanjers... geen tijd voor grapjes.... doorwerken.
Ben zeker benieuwd naar de priveeeeeee verhalen maar jullie kennende maken jullie van je hart geen moordkuil... maar je weet nooit...
Fiets ze, geniet van de heerlijke temperatuur. Straks mag je weer genieten van 13 graden. Wat trouwens heerlijk is als je met je hondenkar over de dijk fietst (tegen windkracht 7) Hollands tafereel.
liefs Hansje -
07 Augustus 2017 - 23:11
Sandra:
Het Dappere Dames! Wat is het toch leuk om jullie te volgen op deze manier! Nog even de kiezen op elkaar. Het eind is in zicht! Wat een enorme prestatie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
