Los toros

Een heerlijke rustdag gehad in Espinal.. Eerste nacht was erg koud op 900 meter hoogte, maar met extra kleren aan 's nachts heel goed te doen. De nevel en het vocht verdween snel toen de zon opkwam.
Lekker geluierd, machinewasjes gedaan en waslijn en tent bedolven onder de drogende kleding. Wel een shabby aanzicht voor zo'n nieuwe tent. Maar Jean heeft de hele dag geglimlacht naar 'zijn' nieuwe aanwinst: le roi et son palais.
's Middags naar Pamplona een voorstelling gemaakt van hoe de stieren hier door de straatjes rennen en waar je je zou kunnen  vastgrijpen als er een achter je aan zat. Maar het was een gewone doordeweekse dag. Niets aan de hand.
Een biertje op een terras bij een prachtig Jugendstil café, waar Ernest Hemmingway altijd kwam (hij dronk nog al veel, want in Cuba hebben we ook al zijn café bezocht). Wij houden ook van drinken. En ook van Tapas.
We hebben schandalig veel inktvis met aioli en patatas bravas gegeten, zodat we allemaal een beetje misselijk waren. Avondeten werd klein broodje.
Heerlijk geslapen en in de ochtend weer een extra uitgebreid ontbijt.
Om half 11 vertrokken naar Puente la Reina, 75 km te gaan. La tête dacht dat het de hele dag zou gaan duren. De moeder was optimistischer, bergafwaarts immers, dus rustigaan met de opstart. La tête moet af en toe wel veel geduld hebben met de moeder. Eigenlijk al wel bijna 3 weken lang. Vanmorgen kwam het hoge woord eruit en vroeg ze:"Heb jij eigenlijk eigenschappen waar je zelf een hekel aan hebt?" La tête is heel tactisch. Ik zei dat ik het een lastige vraag vond voor in de ochtend. Maar dat, voor het geval zij zelf verbeterpuntjes zag, ze het maar moest zeggen. Ik ben heel  begripvol. Maar ik was toch wat verbouwereerd toen ze direct zei dat ze al een A-4 tje klaar had liggen. Ik ben gauw op de fiets gesprongen en aan de afdeling begonnen. Wat was dat gaaf vandaag. In 4,5 uur de 75 km  afgelegd naar Puente la Reina ! Alsof je op een scootertje zat. Tussendoor weinig klim. De bergetappe van 26 juli terugverdiend !!! Prachtig in dal van de Erro gefietst. Toen we 10 km van het eindpunt waren werden we door Jean ingehaald. De moeder wilde toen snel door. La tête was niet van het pauze-muurtje weg te branden. De moeder moest wachten, lang wachten, heel lang wachten.  Revanche.
Uiteindelijk tegelijk met Jean bij camping aangekomen. Een albergue met veel pelgrims. Een pelgrimsmaaltje met een Nederlands echtpaar (fiets) en een Italiaanse, Japanse en Duitser (lopen).
In Puente la Reina klonk muziek. Dus wij de berg afgedaald, nog voor het eten. De mensen in wit met rode sjaal of sjerp. En straatjes afgezet. Ze verstopten zich achter deurtjes of tralies. Tadaa...hier dus wel de stieren door de straatjes!!!  Met onze neus in de boter, maar wel snel een verhoging opgezocht. Wat een spektakel. Macho mannetjes die de stoer uitdagen en wegstuiven als de stier reageert. Ook kleuters en peuters in het publiek, krijgen het met de paplepel ingegoten!
Geweldig om dit volksfeest mee te maken.
Nu lekker slapen en nadenken over de moeilijke vraag van la  tête. Is het een slechte eigenschap dat ik dit stierenfestijn geweldig vond?