Finale
Blijf op de hoogte en volg Nienke
11 Augustus 2017 | Spanje, Santiago de Compostella
11 augustus dus de eindetappe. Wat onwennig en giechelig opgestapt met het idee dat het de laatste keer was. Moeiljjk voor te stellen. De aangekondigde 65 km naar Santiago bleek de afstand over de snelweg. Wij hebben 77 km moeten fietsen. Een deel langs een heel drukke weg met voorbijrazende auto's. Niet fijn. Later een rustiger weg door werkelijk prachtige natuur met heuvels (tussen de 5 en 10%), wijngaarden, maisvelden, naaldbomen, varens en heerlijk geurende eucalyptusbomen.
Hoewel we aardig getraind zijn inmiddels vielen de korte pittige hellingen toch weer tegen. De eerste klimmen gingen nog wel. 15 km voor de finish hebben we langdurig gepauzeerd. Vooral de moeder was er van doordrongen dat dit voorlopig het laatste picknick moment met la Tête onderweg was. Alles voor de laatste keer. La Tête bitchte dat de moeder toch zeker niet ging janken vóórdat we bij de finish waren. Inmiddels was het aardig heet geworden en werkelijk de felste klimmetjes waren voor het laatst bewaard, tot in Santiago toe. Jean stond al uren op het plein voor de kathedraal, fototoestel shoot klaar. Maar la Tête en de moeder konden maar niet op het plein geraken. Ben je 2400 km mooi genavigeerd, zijn er in Santiago geen heldere aanwijzingen hoe je bij de kathedraal komt. LaTête had nog een voetganger geschampt, die boos reageerde. Vervolgens liepen we vast op een partij trappen. Toen maar weer helemaal om gelopen. Verkeerde plein waar mega rijen stonden om de kathedraal van binnen te bekijken. De moeder vond eigenlijk alles wel leuk wat er zich zo rond de kathedraal afspeelde. La Tête had er zwaar tabak van. Zo kon ze toch niet lekker in triomf het plein op fietsen.
Jean was inmiddels op scherp alle hoeken van het plein aan het afspeuren. Rond 17 uur fietsten we binnen. Hef duurde nog even voordat Jean ons gespot had. Na 3 minuten gejuich van Jean, gebrom van la Tête en gejank van de moeder (het mocht nu!), waren we weer helemaal blij, opgelucht en voldaan dat we ons einddoel veilig en wel behaald hadden. En toen de fotoshoot voor de bouwput die voor kathedraal doorging. Gelukkig waren wij nog wel goed herkenbaar. Snel een kiekje verstuurd naar onze volgers. En toen brak er een bombardement van reactie-appjes los! Wat hartverwarmend was dat! Dit waren de rozenblaadjes waar la Tête naar uit had gekeken! En daar spotte de moeder ook stiekem een traantje!
Geweldig de vreugde van alle andere aankomende pelegrino's en bicigrino's op het plein te zien. Vooral de groepen gaan helemaal los. Juichend, jellend, dansend en zingend.
Toen nog een uur in de rij voor ons compostelaat. Het was even spannend, maar we hadden gelukkig genoeg stempels verzameld als bewijs van de door ons afgelegde route. We moesten er wel voor betalen. Maar ach, al onze zonden zijn nu vergeven.
Het was inmiddels 19 uur.
Eindelijk tijd voor een biertje! Maar Jean ontraadde dat aangezien we nog naar de tent moesten fietsen. Niks verkeerd gezegd. Naar de camping toe al weer drie 10% hellingen en op de camping zelf klunen. Daar waren we nu wel klaar mee! Toen we eindelijk konden proosten pakje 6 van de ronde tafel vriendinnen geopend: 2 gouden fietsmedaiillles met persoonlijke inscriptie! Wat een waardig slot voor onze tocht!
Dank aan al onze volgers voor de bemoediging onderweg! En bovenal Jean!!!! Zijn ondersteuning, bevoorrading, relativering, humor, structuur, plotselinge verschijningen, en liefdevolle zorg heeft de reis een stuk lichter gemaakt!!! Zijn huldiging is morgen in besloten kring. Adios!!!
Hoewel we aardig getraind zijn inmiddels vielen de korte pittige hellingen toch weer tegen. De eerste klimmen gingen nog wel. 15 km voor de finish hebben we langdurig gepauzeerd. Vooral de moeder was er van doordrongen dat dit voorlopig het laatste picknick moment met la Tête onderweg was. Alles voor de laatste keer. La Tête bitchte dat de moeder toch zeker niet ging janken vóórdat we bij de finish waren. Inmiddels was het aardig heet geworden en werkelijk de felste klimmetjes waren voor het laatst bewaard, tot in Santiago toe. Jean stond al uren op het plein voor de kathedraal, fototoestel shoot klaar. Maar la Tête en de moeder konden maar niet op het plein geraken. Ben je 2400 km mooi genavigeerd, zijn er in Santiago geen heldere aanwijzingen hoe je bij de kathedraal komt. LaTête had nog een voetganger geschampt, die boos reageerde. Vervolgens liepen we vast op een partij trappen. Toen maar weer helemaal om gelopen. Verkeerde plein waar mega rijen stonden om de kathedraal van binnen te bekijken. De moeder vond eigenlijk alles wel leuk wat er zich zo rond de kathedraal afspeelde. La Tête had er zwaar tabak van. Zo kon ze toch niet lekker in triomf het plein op fietsen.
Jean was inmiddels op scherp alle hoeken van het plein aan het afspeuren. Rond 17 uur fietsten we binnen. Hef duurde nog even voordat Jean ons gespot had. Na 3 minuten gejuich van Jean, gebrom van la Tête en gejank van de moeder (het mocht nu!), waren we weer helemaal blij, opgelucht en voldaan dat we ons einddoel veilig en wel behaald hadden. En toen de fotoshoot voor de bouwput die voor kathedraal doorging. Gelukkig waren wij nog wel goed herkenbaar. Snel een kiekje verstuurd naar onze volgers. En toen brak er een bombardement van reactie-appjes los! Wat hartverwarmend was dat! Dit waren de rozenblaadjes waar la Tête naar uit had gekeken! En daar spotte de moeder ook stiekem een traantje!
Geweldig de vreugde van alle andere aankomende pelegrino's en bicigrino's op het plein te zien. Vooral de groepen gaan helemaal los. Juichend, jellend, dansend en zingend.
Toen nog een uur in de rij voor ons compostelaat. Het was even spannend, maar we hadden gelukkig genoeg stempels verzameld als bewijs van de door ons afgelegde route. We moesten er wel voor betalen. Maar ach, al onze zonden zijn nu vergeven.
Het was inmiddels 19 uur.
Eindelijk tijd voor een biertje! Maar Jean ontraadde dat aangezien we nog naar de tent moesten fietsen. Niks verkeerd gezegd. Naar de camping toe al weer drie 10% hellingen en op de camping zelf klunen. Daar waren we nu wel klaar mee! Toen we eindelijk konden proosten pakje 6 van de ronde tafel vriendinnen geopend: 2 gouden fietsmedaiillles met persoonlijke inscriptie! Wat een waardig slot voor onze tocht!
Dank aan al onze volgers voor de bemoediging onderweg! En bovenal Jean!!!! Zijn ondersteuning, bevoorrading, relativering, humor, structuur, plotselinge verschijningen, en liefdevolle zorg heeft de reis een stuk lichter gemaakt!!! Zijn huldiging is morgen in besloten kring. Adios!!!
-
12 Augustus 2017 - 16:35
Greet:
War een heldinnendaad, echt!! Gefeliciteerd! En geweldig dat we door jullie fantastische, soms hylarisch en ook ontroerende blog met jullie mee konden leven!
Mucios gracias, en dikke zoen voor beide en eigenlijk ook een voor Jean!! -
12 Augustus 2017 - 17:44
Patricia:
Het zijn de vrouwen waar we deze zomer van genieten! in het illustere rijtje van De voetbalvrouwen, Daphne Schippers....La Tete en De Moeder.
WIJ ZIJN KAMPIOEN! WIJ ZIJN KAMPIOEN!!!!
-
12 Augustus 2017 - 20:22
Corine:
Met de bovenstaande stukjes zijn wij het zooo eens! Hartstikke goed gedaan fam. Mutters.
En complimenten voor Nienkes verslagen, daar hebben wij ook van genoten -
12 Augustus 2017 - 22:52
Carla:
Geweldig wat jullie gedaan hebben gefeliciteerd.Wat hebben we genoten van jullie reisverslagen.
Geniet van deze dagen. -
13 Augustus 2017 - 19:24
Sandra:
Wat een prestatie! -
15 Augustus 2017 - 11:48
Yvonne:
Geweldig meiden. Geniet van alles wat jullie ervaren hebben. Een reis om in e hart te sluiten! -
15 Augustus 2017 - 18:53
Ellen Martens:
In EEN woord GEWELDIG!! Wat een prestatie; gefeliciteerd!!
Nienke, ik ken jou niet persoonlijk maar jouw moeder heeeeel lang; heb de afgelopen weken jullie belevenissen met veel belangstelling en waardering gevolgd. Chapeau; nogmaals geweldig.
Is nu het grote uitrusten begonnen?
groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
