Boulangerie ici?
Blijf op de hoogte en volg Nienke
12 Juli 2017 | Frankrijk, Hargeville
Vanochtend vertrokken we om bijna 8 uur, een primeur! Na een heerlijk ontbijt met wentelteefjes (bij de Nutella werden we gelukkig gewaarschuwd dat het slecht was voor je figuur), waren we klaar voor onze bergetappe. Eerst nog even, op verzoek, uitgelegd wat het Nederlandse woord voor een banane was. Leuk.
De helse tocht van gisteren was nog te voelen in onze benen. Voor vandaag stonden er eigenlijk 5 grote klimsessies op het programma, met een venijnige aanloop van 20 kilometer onzekere klim-afdaling-toch-maar-klim-onee-een-stukje-naar-beneden-HAHA-10%-om-de-hoek-ik-pak-je-heuvels, of toch bergen. Want mogen wij deze bovenbeenkillers eigenlijk wel bergen noemen? Of lachen de Pyreneeën ons uit?
Onze bovenbenen lachten in ieder geval niet, die gilden het gewoon uit van de pijn. Zéker bij de hellingen die ineens zichtbaar werden als je in een idyllisch Frans dorpje met schattige huisjes nietsvermoedend een romantische bocht om ging en BAM, daar stond dat kreng. Recht voor je neus. En grijnzend op je neerkijkend. Een wijs man vertelde mij eens dat ik nogal wat probleem had met autoriteit, niet dat ik het daar mee eens ben natuurlijk, maar voor een dergelijke helling pak ik mijn trouwe ros bij de hoorns (dank fietsenmaker voor de speciaal gemonteerde steuntjes op het midden van mijn stuur). En het zij gillend, tierend, vloekend en hijgend, de bergen werden getrotseerd. Wij bovenop. Baas boven baas.
Oke, ik moet bekennen, dit was ongeveer 10 minuten van de hele dag. De rest viel eigenlijk mee, zeker met de ervaring van de dag ervoor.
Een nieuwe uitdaging was het feit dat we geen lunch mee hadden genomen vanuit de chambre d'hôtes. En nu zou je denken dat het niet erg is om om 9 uur nog geen lunch te hebben, wetend dat je nog langs 84 dorpjes komt. De moeder denkt daar anders over. Die was vanaf 8 uur s ochtends tegen alle voorbijgangers op de route aan het gillen 'BONJOUR IL Y A UN BOULANGERIE ICI?' Een enkeling keek verschrikt op, sommigen proestten iets onverstaanbaars, maar de meesten zeiden 'non'. Uiteindelijk vonden we er één hoor, en uiteraard nog vijf anderen in een straal van 1 km. Maar wel lekker geluncht! Helaas begon met de lunch ook de miezer weer wat op te komen. Gelukkig niet helemaal doorgezet en gewoon droog aangekomen in Hargeville. Daar een overheerlijke pizza (uiteraard veggie, nee geen dominos) besteld en op bed opgegeten. Nu onder de dekens en op naar onze voorlopig laatste dag met 100 km! Morgen hopelijk een nieuwe stempel, in Chartres.
De helse tocht van gisteren was nog te voelen in onze benen. Voor vandaag stonden er eigenlijk 5 grote klimsessies op het programma, met een venijnige aanloop van 20 kilometer onzekere klim-afdaling-toch-maar-klim-onee-een-stukje-naar-beneden-HAHA-10%-om-de-hoek-ik-pak-je-heuvels, of toch bergen. Want mogen wij deze bovenbeenkillers eigenlijk wel bergen noemen? Of lachen de Pyreneeën ons uit?
Onze bovenbenen lachten in ieder geval niet, die gilden het gewoon uit van de pijn. Zéker bij de hellingen die ineens zichtbaar werden als je in een idyllisch Frans dorpje met schattige huisjes nietsvermoedend een romantische bocht om ging en BAM, daar stond dat kreng. Recht voor je neus. En grijnzend op je neerkijkend. Een wijs man vertelde mij eens dat ik nogal wat probleem had met autoriteit, niet dat ik het daar mee eens ben natuurlijk, maar voor een dergelijke helling pak ik mijn trouwe ros bij de hoorns (dank fietsenmaker voor de speciaal gemonteerde steuntjes op het midden van mijn stuur). En het zij gillend, tierend, vloekend en hijgend, de bergen werden getrotseerd. Wij bovenop. Baas boven baas.
Oke, ik moet bekennen, dit was ongeveer 10 minuten van de hele dag. De rest viel eigenlijk mee, zeker met de ervaring van de dag ervoor.
Een nieuwe uitdaging was het feit dat we geen lunch mee hadden genomen vanuit de chambre d'hôtes. En nu zou je denken dat het niet erg is om om 9 uur nog geen lunch te hebben, wetend dat je nog langs 84 dorpjes komt. De moeder denkt daar anders over. Die was vanaf 8 uur s ochtends tegen alle voorbijgangers op de route aan het gillen 'BONJOUR IL Y A UN BOULANGERIE ICI?' Een enkeling keek verschrikt op, sommigen proestten iets onverstaanbaars, maar de meesten zeiden 'non'. Uiteindelijk vonden we er één hoor, en uiteraard nog vijf anderen in een straal van 1 km. Maar wel lekker geluncht! Helaas begon met de lunch ook de miezer weer wat op te komen. Gelukkig niet helemaal doorgezet en gewoon droog aangekomen in Hargeville. Daar een overheerlijke pizza (uiteraard veggie, nee geen dominos) besteld en op bed opgegeten. Nu onder de dekens en op naar onze voorlopig laatste dag met 100 km! Morgen hopelijk een nieuwe stempel, in Chartres.
-
12 Juli 2017 - 22:06
Patricia:
Goed proactief bezig Marij.
En 'dodelijk' het commentaar van de dochter. -
12 Juli 2017 - 22:34
Greet:
Wow vrouwen, wat weer een beeldend verhaal! Ik lees s'avonds op de bank voor aan Ad!! De eerste 500 km zitten er op!! Geweldig hoor! Encore, pour demain bon chance!! -
13 Juli 2017 - 13:45
Gera:
Wat een prestatie is het al. Bewonder jullie! Succes verder. Groetjes uit Delft.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
