El fin de la cuarta semana (2)

Domingo, treinta y uno de julio de dos mil once

Vale, gisterenavond is er een beetje iets misgegaan. Ik dacht na het eten ‘eventjes’ op bed te gaan liggen om energie op te doen voor de avond, toen ik om 3 uur ’s nachts wakker werd. Na eventjes naar todo el ruido op straat geluisterd te hebben, ben ik maar verder gaan slapen. Om he-le-maal uitgerust om 7 uur op te staan om Lauren uit te zwaaien en haar groene cowboyhoed te jatten. Na weer eventjes slapen (nee, ik ben niet lui) waren Lynn en ik nog niet op tijd voor het ontbijt. Daarna zijn we weer naar de mercadio gaan lopen, nu met een supermegatussendoorroute met mooiere straatjes en waarschijnlijk een kleinere afstand (maar dat laatste maakt mijn niet-luie persoonlijkheid natuurlijk niet zoveel uit). Ik heb me weer verbaasd over het prachtige systeem van paskamers in de vorm van auto-/busachterbakken. Na veel te veel gekocht te hebben weer teruggestrompeld naar de residentie, waar gelukkig nog wat van de lunch over was en waar we gelukkig niet vermoord werden door Maria (kokkin) omdat we te laat waren. ’s Avonds zijn we met een groepje nieuwe mensen, inclusief Scott & André die terug waren van een weekendje Barcelona, naar een waterpijpcafé gegaan. Dacht ik dat ik na een redelijk kort avondje meteen mijn fijne bedje weer in kon duiken, mooi niet. ¿Por qué? KAKKERLAK. Gelukkig heeft mijn redder in nood (lees: Lynn) de moed gevonden om er een glas overheen te zetten. Na een lekker lange roddelsessie met de drie Ierse meisjes van onze residentie bewoog het monster niet meer in het glas. Er zat natuurlijk niet ‘genoeg’ lucht in dat glas.. Toch ben ik een beetje bang dat er vannacht een wraak van kakkerlakken op me afkomt terwijl ik aan het slapen ben. Weet iemand of ik met mijn mond dicht slaap?